Του Σπύρου Τζόκα*
Τo ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ ήταν πραγματικά μια πολιτιστική επανάσταση για την Καισαριανή.
Το θυμάστε; Ήρθε μαζί με την πολιτιστική άνοιξη της συνοικίας μας, η οποία άνθισε στη δεκαετία του ’60 και διακόπηκε από τη Χούντα. Η πτώση της χούντας δίνει μια άλλη διάσταση στον πολιτισμό της συνοικίας. Ανεξάρτητες ομάδες δραστηριοποιούνται και προσφέρουν πολλά στη συνοικία. Μουσικά συγκροτήματα, πολιτιστικές ομάδες, θεατρικά σχήματα δημιουργούν πολιτισμό στη γειτονιά μας. Κορυφαία στιγμή, το θέατρο Καισαριανής με εξαιρετικές παραστάσεις. Το ιστορικό Θέατρο Καισαριανής, λειτούργησε από το 1977 έως το 2002 με κάποιες διακοπές και από εκεί πέρασαν σπουδαία ονόματα σκηνοθετών, συγγραφέων, μουσικών, σκηνογράφων, ηθοποιών και δημιούργησε ολόκληρη σχολή. Αρχικά στεγάστηκε στο πρώτο δημαρχείο της πόλης, όπου σήμερα στεγάζεται το νέο Δημαρχείο, ενώ από το 1991 και μετά στον πρώην κινηματογράφο ΝΑΝΑ στη γωνία Χρυσοστόμου Σμύρνης και Σμύρνης, για όσους δεν τον θυμούνται. Το θέατρο αυτό έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα. Και πραγματικά ταλαντούχοι δημιουργοί και καλοί ηθοποιοί, που και σήμερα ευδοκιμούν στα πολιτιστικά πράγματα του τόπου μας, δημιούργησαν ένα όμορφο σύνολο και έγραψαν τη δική τους ιστορία στην Καισαριανή, αλλά και στην Ελλάδα. Από τον πίνακα των παραστάσεων που παρατίθεται μπορεί κανείς να διαπιστώσει τη σύμπραξη σπουδαίων ονομάτων του καλλιτεχνικού μας χώρου στη μουσική, στη σκηνοθεσία και στην ερμηνεία μεγάλων έργων του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου.
Το θέατρο Καισαριανής έδωσε ενδιαφέροντες καλλιτεχνικούς καρπούς. Μ’ αυτό πολεμήθηκε και τελικά αμφισβητήθηκε σοβαρά η αναπαραγωγή του “σταρ-σύστεμ”. Απ’ αυτό το είδος του θεάτρου προκύπτουν αποτελέσματα μιας παντοδύναμης εκφραστικής, αλλά και το κέρδος μιας ελευθερίας επιλογής που αλλιώς παγιδεύεται από τις ιδιοτέλειες των αυτοθεωρούμενων “πρωταγωνιστών”. Στο θέατρο Καισαριανής η αντίληψη του θεάτρου-συνόλου λειτουργεί με συνέπεια έτσι ώστε έργα που αντέχουν σε δοκιμασία κάποιου χρόνου, αλλά και διασκευές μιας αμφίβολης εμβέλειας, να διεκπεραιώνονται με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Το κυρίως ζητούμενο απ’ αυτή τη θεατρική ομάδα είναι ο μέσα από τη λειτουργία του θεατρικού μύθου σχολιασμός των κοινωνικών στοιχείων που αρθρώνουν κάποιες ιστορικές εποχές και που τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους έχουν παράλληλη σχέση με τα συμβαίνοντα γύρω μας.
* Ο Σπύρος Τζόκας είναι πανεπιστημιακός και συγγραφέας. Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα “Δήμος & Πολιτεία”.
