Η κάθε γενιά, αν είναι τυχερή, έχει τους ήρωες της.
Γιατί το να έχεις ήρωες, αποτελεί τύχη! Τύχη σημαίνει να γνωρίσεις ανθρώπους που είχαν το θάρρος να υψώσουν το ανάστημά τους ενάντια σε κατακτητές, σε αντίξοες συνθήκες να πολεμήσουν τις κοινωνικές αδικίες, να δώσουν σκληρούς και άνισους πολιτικούς αγώνες, να τα βάλουν με ορατούς ή αόρατους εχθρούς.
Πέθανε ο Μανώλης Γκλέζος! Έφυγε ένας άνθρωπος απ’ αυτούς για τους οποίους πιστεύεις ότι δεν υπάρχει θάνατος!
Το διαδίκτυο θα γεμίσει με βιογραφικά και αφιερώματα, για το ποιός ήταν, από που καταγόταν, για τον αδερφό του που εκτέλεσαν οι Γερμανοί, για τη σημαία που κατέβασε από την Ακρόπολη, για τους μεταπολεμικούς του αγώνες υπέρ της ελευθερίας του τύπου, τις φυλακίσεις, τις καταδίκες θανάτου, τη διεθνή κινητοποίηση υπέρ του.
Εκείνη τη νύχτα της 30ης Μαίου του ’41 που σκαρφάλωσε με τον Απόστολο Σάντα στο λόφο της Ακρόπολης να κατεβάσουν τη Ναζιστική σημαία, δεν σκέφτονταν ότι θα γίνουν ήρωες· ότι θα αποτελέσουν σύμβολα, ανθρώπινες «σημαίες» για ολόκληρες γενιές Ευρωπαίων.
Συνήθως οι ήρωες δεν έχουν συνείδηση του ηρωϊσμού τους!
Απλά, έχουν συνείδηση!
Έχουν ξεκάθαρη άποψη για αυτό που θεωρούν σωστό. Έχουν μια αταλάντευτη στάση απέναντι στα πράγματα. Για αυτό είναι ήρωες!
Ο Μανώλης Γλέζος αγωνιζόταν για τις ιδέες του σε όλη του τη ζωή. Άντεξε τις φυλακίσεις και τα βασανιστήρια, γλίτωσε από βαριά φυματίωση, επέστρεψε στην ενεργό δράση, ξαναφυλακίστηκε, ξαναβασανίστηκε, αφέθηκε εκ νέου ελεύθερος – όχι λάθος, ελεύθερος ήταν πάντα!
Παρέμεινε ενεργός πολιτικά μέχρι το τέλος της ζωής του παλεύοντας για την ελευθερία, την ισότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη!
Δεν φοβόταν, ούτε τα βασανιστήρια, ούτε το θάνατο. Έμεινε αταλάντευτος και καθαρός μέχρι το τέλος.
Για αυτό ήταν ήρωας!
Αποχαιρετούμε σήμερα, αυτόν τον ήρωα, τον αντάρτη, που σε καιρούς σκοτεινούς, ύψωσε στα ουράνια, τη δόξα και την τιμή της Ελλάδας! Αυτόν που σήμανε παντού την ελπίδα, με θάρρος και αυταπάρνηση!
Αυτόν που ήταν τόσα χρόνια στην καρδιά της εθνικής προσπάθειας για την πρόοδο, που ήταν κομμάτι της καρδιάς του ελληνισμού!
Σε καιρούς δύσκολους και σήμερα, με την τρομοκρατία του αόρατου εχθρού, μας έτυχε να τον αποχαιρετάμε! Από μακρυά! Δεν πειράζει, θα μας ακούσει!
Δακρύζει η σημαία, η Ελλάδα ολόκληρη αποχαιρετά το άξιο τέκνο της!
